κήτιον

κήτιον, τὸ (Α)

1. είδος άγριου πράσου που χρησιμοποιούνταν ως εμετικό

2. (κατά τον Ησύχ.) κληρωτίδα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κήθιον (< κηθίς* «ψηφοδόχος») με απώλεια τής δασύτητας].